bobongpinoy: KAPAYAPAAN NOONG WALA PANG KAUNLARAN

Heto ang KAPAYAPAAN na alam natin, noong wala pang KAUNLARAN...

Si Nanay ay nasa bahay pag-uwi namin galing sa paaralan; Walang mga
bakod
at gate ang magkakapit-bahay, kung meron, gumamela lang; 10
sentimos o
diyes lang ang baon: singko sa umaga, singko sa hapon;

Merong free ang mga patpat ng ice drop: buko man o munggo. Mataas ang
paggalang sa mga guro at ang tawag sa kanila ay Maestro/a: Di
binibili ang
tubig, pwedeng maki-inom sa di mo kakilala.

Malaking bagay na ang pumunta sa ilog para mag-picnic, o kaya sa
tumana;

Grabe na ang kaso pag napatawag ka sa principal's office o kaya
malaking
kahihiyan kapag bagsak ka sa exams; Simple lang ang pangarap:
makatapos,
makapag-asawa, mapagtapos ang mga anak...

Pwedeng iwan ang sasakyan at ibilin sa hindi mo kakilala; wala
namang lock
ang mga jeep na Willy's noon.

Mayroon kaming mga laruan na gawa namin at hindi binili: trak-
trakan (gawa
sa rosebowl ang katawan at darigold na maliit ang mga
gulong, "sketeng"
(scooter) na bearing na maingay ang mga gulong at de-sinkong pako
para sa
preno; patining na pinitpit na tansan lang na may 2 butas sa gitna
para
suotan ng sinulid (pwede pang makipag-lagutan) ; sumpak, pilatok,
boca-boca,
borador, atbp.

Di nakikialam ang mga matanda sa mga laro ng mga bata: kasi laro nga
iyon.

Maraming usong laro at maraming kasali: laste, gagamba, turumpo,
tatsing ng
lata, pera namin ay kaha ng Philip Morris, Malboro, Champion (kahon-
kahon
yon!)

May dagta ang dulo ng tinting na hawak mo para makahuli ng tutubi,
nandadakma ka ng palakang tetot, pero ingat ka sa palakang saging
dahil sa
kulugo;

Butas na ang sakong ng Spartan mong tsinelas - suot mo pa rin;
Namumugalgal
ang pundiya ng karsonsilyo mo kasi nakasalampak ka sa lupa.

Sa modernong buhay at sa lahat ng kasaganaan sa high technology.. .
di ba
minsan nangarap ka na rin... mas masaya noong araw!

Sana pwedeng maibalik...

Takot tayo ngayon sa buhay. Kasi maraming napapatay, nakikidnap,
maraming
addict at masasamang loob...

Noon takot lang tayo sa ating mga magulang at mga lolo at lola. Pero
ngayon, alam na natin na mahal pala nila tayo kayat ayaw tayong
mapahamak o
mapariwara.. . Na una silang nasasaktan pag pinapalo nila tayo...

Balik tayo sa nakaraan kahit saglit...

Bago magkaroon ng internet, computer, at cellphone. Noong wala pang
mga
drugs at malls.
Bago pa nauso ang counter strike at mga game boys.

Tayo noon ... Doon ...

Tinutukoy ko ang harang taga o tumbang preso kapag maliwanag ang
buwan; Ang
pagtatakip mo ng mata pero nakasilip sa pagitan ng mga daliri pag
nanonood
ka ng nakakatakot sa "Mga Aninong Gumagalaw"

Unahan tayong sumagot sa Multiplication Table na kabisado natin,
kasi wala
namang calculator.

Pag-akyat natin sa mga puno; pagkakabit ng kulambo, lundagan sa
kama;
Pagtikwas o pagtitimba sa poso; pingga ang pang-igib ng lalake at
may dikin
naman ang ulo ng babae;

Inaasbaran ng mga suberbiyo;

Nginig na tayo pag lumabas na ang yantok-mindoro o buntot-page.
Nai-sako ka rin ba? O kaya naglagay ka ba ng karton sa pwet para
hindi
masakit ang tsinelas o sinturon?

Pamimili ng bato sa bigas; tinda-tindahan na puro dahon naman; bahay-
bahayan
na puro kahon; naglako ka ba ng ice-candy o pandesal noong araw?

Karera sa takbuhan hanggang maubos ang hininga; pagtawa hanggang
sumakit ang
tiyan;

Meron pa bang himbabao, kulitis at pongapong? O kaya ang lukaok,
susuwi at
espada?

Susmaryosep ang nadidinig mo pag nagpapaligo ng bata...Estigo santo
kapag
nagmamano.
Mapagod sa kakalaro, minsan mapalo; matakot sa "berdugo" at
sa "kapre";

Tuwang-tuwa kami pag tinalo ang tinale ni itay kasi may tinola!
Yung crush
mo?

Pag recess: mamimili ka sa garapon ng tinapay-alembong, taeng-kabayo
o
biscocho?

Pwede ring ang sukli ay kending Vicks (meron pang libreng singsing)
o kaya
nougat o karamel;

Kung gusto mo naman - pakumbo o kaya kariba, mas masaya kung inuyat;
Puriko
ang mantika, at mauling na ang mukha at ubos na ang hininga mo sa
ihip kasi
mahirap magparikit ng apoy.

Madami pa...

Masarap ang kamatis na piniga sa kamay at lumabas sa pagitan ng
daliri para
sa sawsawan; ang palutong pag isawsaw sa sukang may siling labuyo;
ang duhat
kapag inalog sa asin; ang isa-sang isubo ang daliri kasi puno na ng
kanin...

Halo-halo: yelo, asukal at gatas lang ang sahog; Sakang ang lakad mo
at
nakasaya ka kasi bagong tuli ka; o naghahanap ka ng chalk kasi
tinagusan
ang palda mo sa eskwelahan. Lipstick mo ay papel de hapon;

Labaha ang gamit para sa white-side-wall na gupit; Naglululon ka ng
banig
pagkagising; matigas na amirol ang mga punda at kumot; madumi ang
manggas
ng damit mo kasi doon ka nagpapahid ng
sipon, di ba? Pwede rin sa laylayan...

May mga program kapag Lunes sa paaralan; May pakiling kang dala kung
Biyernes kasi magi-isis ka ng desk.

Di ba masaya? Naalala mo pa ba? Wala nang sasaya at gaganda pa sa
panahon
na yon...Masaya noon at masaya pa rin tayo ngayon habang ina-alaala
iyon...

Di ba noon ...
Ang mga desisyon ay ginagawa sa awit na "sino ba sa dalawang ito?
Ito ba o ito?" Pag ayaw ang resulta di ulitin: "sino ba sa dalawang
ito?

Ito ba o ito?"...
Awit muna: Penpen de Serapen, de kutsilyo, de almasen. How how the
carabao
batuten...

Presidente ng klase ay ang pinakamagaling, hindi ang pinaka-mayaman;
Masaya
na tayo basta sama-sama kahit hati-hati sa kokonti; Nauubos ang oras
natin
sa pagku-kwentuhan, may oras tayo sa isat-isa; Naaasar ka kapag
marami
kang sunog sa sungka; kapag buro ka sa pitik-bulag o matagal ka ng
taya sa
holen. Yung matatandang kapatid ang pinaka-ayaw natin pero sila ang
tinatawag natin pag napapa-trouble tayo. Di natutulog si Inay,
nagbabantay
pag may trangkaso tayo; meron tayong skyflakes at Royal sa tabi at
pahihigupin ng mainit na Royco.

Kung naaalaala mo ito... nabuhay ka na sa KAPAYAPAAN!

Pustahan tayo nakangiti ka pa rin!